Sposoby wspierania ozonem

Mała autohemotransfuzja (SAH – Small AutoHemotherapy) – polega na domięśniowym podaniu własnej, naozonowanej krwi (10-20ml). Metoda intensywnie aktywująca układ odpornościowy.

Ozonowana sól fizjologiczna, podana dożylnie (w formie kroplówki) – metoda pozwalająca na stosowanie stosunkowo niskich dawek ozonu.

Zabieg dojelitowy (doodbytnicze podanie mieszaniny tlenowo – ozonowej w formie gazowej, RI – Rectal Insufflation) – może być stosowany jako alternatywa dla podania dożylnego, gdyż ozon podany tą drogą wywiera również działanie ogólnoustrojowe. Ozon w postaci gazu podaje się doodbytniczo specjalnym zestawem do podania rektalnego. Ozon dostaje się do ściany jelita grubego, przez którą przenika do krwi. Jest to zabieg nieskomplikowany i bezbolesny. Zestaw zabezpiecza komfort zabiegu, gdyż pacjent samodzielnie reguluje prędkość i siłę podawania gazu. Ocenia się, że skuteczność trzech zabiegów dojelitowych jest równa dwom zabiegom autohemotransfuzji. Metoda polecana szczególnie pacjentom, u których występują choroby w obrębie jelita grubego, gdyż miejscowe działanie ozonu będzie się w tym wypadku sumowało z działaniem ogólnoustrojowym. Ten typ terapii może być także stosowany u dzieci.

Ozonowana sól fizjologiczna, podana jako irygacja zatok donosowo (za pomocą irygatora) – metoda pozwalająca na skuteczne wsparcie leczenia zapalenia zatok przynosowych, poniżej podajemy linki do publikacji naukowych:

1. Ozonoterapia u pacjentów z przewlekłym ropnym zapaleniem zatok czołowych
   https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/12501776/  – płukanie zatok solą ozonowaną
2. Skuteczność stosowania preparatów ozonowych w skojarzonym leczeniu zapalenia zatok przynosowych
   https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/9163213/ – płukanie zatok solą ozonowaną i napowietrzanie mieszaniną tlenowo-ozonową
3. Terapia ozonem u chorych na przewlekłe ropne zapalenie zatok przynosowych
   https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/11767479/ – płukanie zatok solą ozonowaną
4. W metaanalizie badań dotyczących zastosowania ozonu w medycynie czytamy:
   „Zastosowanie ozonu medycznego zostało ugruntowane i sprawdzone jako uzupełniająca metoda medyczna w leczeniu przewlekłych stanów zapalnych”
   https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/01919512.2016.1191992

Zewnętrzne stosowanie mieszaniny tlenowo – ozonowej na rany (tzw. „but ozonowy”) – wymaga zamkniętego obiegu gazu, jaki zapewnia szczelny, odpowiednio atestowany silikonowany worek, który nakładamy na chorą kończynę, a następnie napełniamy gazową mieszaniną tlenowo – ozonową. Zabieg stosowany w leczeniu m. in. trudno gojących się ran, owrzodzeniach podudzi, odleżynach, egzemach, „stopie cukrzycowej”.

Ostrzykiwanie podskórne – odpowiednia dawka mieszaniny tlenowo – ozonowej podawana jest drogą iniekcji pod skórę w okolicę miejsca zmienionego chorobowo. Ma działanie przeciwzapalne, a przez to również przeciwbólowe (np. zapalenie nerwu twarzowego), przeciwbakteryjne (co ważne w leczeniu miejscowym nasilonego trądziku).

Ostrzykiwanie naczynek (pajączków) – bezpośrednio do poszerzonych naczynek (pajączków) precyzyjną igłą podawana jest śladowa ilość mieszaniny tlenowo-ozonowej, powodująca „sklejenie się” ścianek naczyń i wyłączenie danego naczynka z krwiobiegu z bardzo korzystnym efektem estetycznym.