Intensywne „wymiatanie” wolnych rodników
Stres oksydacyjny – to stan, w którym organizm nie radzi sobie z nagromadzeniem wolnych rodników. Prowadzi do uszkodzenia komórek i tkanek, a w konsekwencji – do chorób przewlekłych, takich jak choroby autoimmunizacyjne czy nowotwory. Działanie ozonu polega na aktywacji wewnętrznych układów antyoksydacyjnych, jakie posiada nasz organizm, umożliwiając „gruntowne porządki” w postaci intensywnego „wymiatania” nagromadzonych w ciele wolnych rodników. Tym samym prowadzi do zmniejszenia poziomu stresu oksydacyjnego.
Dotlenienie organizmu
Tlen to pierwiastek niezbędny do funkcjonowania każdej komórki naszego ciała. Krew, układ krążenia i układ oddechowy współpracują na rzecz dobrego dotlenienia wszystkich tkanek, a my sami możemy je wspomagać przez codzienną aktywność fizyczną. Jednakże w różnych chorobach dochodzi do niedostatecznego utlenowania organizmu. Ozon przychodzi tu z pomocą poprzez mechanizmy:
- Regulacja mikrokrążenia – czyli poprawa funkcjonowania najmniejszych naczyń, przez które zachodzi wymiana gazowa. Niezwykle istotny czynnik w chorobach takich jak cukrzyca, choroba niedokrwienna serca (choroba wieńcowa) czy niedokrwienie kończyn dolnych.
- Przesunięcie krzywej dysocjacji tlenu (czyli zdolności pobierania i oddawania tlenu przez hemoglobinę), dzięki czemu tlen znacznie wydajniej nasyca krew i skuteczniej niż w zwykłych warunkach oddawany jest tkankom i narządom.
Regulacja aktywności genów oraz efekt przeciwzapalny
Ozon we krwi reguluje aktywność genów we wszystkich komórkach organizmu, w tym genów odpowiedzialnych za kontrolę podziałów komórkowych (protoonkogenów). Geny te, funkcjonując wadliwie, potęgują podziały komórek (taka sytuacja ma miejsce w komórkach nowotworowych).
Ozon działa w komórkach, zawierających jądro komórkowe, również poprzez regulację ekspresji genów dla tzw. czynników jądrowych: NF-KB i nrf2. Za pośrednictwem tych dwóch czynników redukowany jest również stan zapalny, szczególnie przewlekły (bo dochodzi wówczas do przecięcia tzw. błędnego koła stanu zapalnego, gdzie zapalenie jest przyczyną dalszego nasilenia stanu zapalnego). Jest to podstawowy mechanizm, w którym obserwujemy ustępowanie dolegliwości związanych z przewlekłym stanem zapalnym, jak choćby bólu stawów w RZS (reumatoidalne zapalenie stawów).
